– Już jestem – powiedziała z uśmiechem, kiedy, wyszedłszy z powrotem na korytarz zaplecza, z miejsca wpadła na Majka wracającego z szybkiego obchodu pomieszczeń. Keep Reading

– Hej, Antonio! – rzucił swym normalnym, nieco żartobliwym tonem Majk. – Jak tam sytuacja? Wszyscy już poszli? Keep Reading

– No i niestety chlastnęłam się takim wystającym gwoździem – dokończyła bagatelizującym tonem. – Ale to nic takiego, szybko zdezynfekowałam i jest okej, powoli się zagoi. Keep Reading

– Kretyn ze mnie – ciągnął cicho Majk. – Tępy osioł i żałosny frajer. Niby od dawna wiem, że tak się nie robi… że nie wyżywa się bez sensu na niewinnych… a nadal, jak mi czasem strzeli na czaszkę, odpieprzam takie cyrki, że sam siebie nie poznaję. Ale teraz już postaram się nad tym panować – zapewnił ją tonem skarconego ucznia, który obiecuje poprawę. – Zobaczysz, wezmę się za to i ogarnę się na przyszłość. Keep Reading

Stali teraz nieruchomo naprzeciw siebie na chodniku nieopodal platana i patrzyli na siebie wzrokiem, w którym wstyd mieszał się ze smutkiem… lecz był to jakiś dziwny smutek, jakby podszyty radością… Czy to możliwe, żeby w ogóle istniało coś takiego? Keep Reading