Anabella - Rozdział LXII (cz. 5) - Powieści dla dziewczyn

– No dobra, a teraz mniej przyjemna sprawa – oznajmił Majk, siadając na kozetce.

Pochylona nad fakturami Iza podniosła głowę znad biurka i spojrzała na niego z niepokojem.

– Czyli?

– Czyli sprawa Ćwiklińskiego – wyjaśnił jej poważnym tonem. – Gadałem z nim w poniedziałek i dowiedziałem się paru bardzo ciekawych rzeczy.

– Ach, Ćwikliński! Faktycznie, zapomniałam o nim… I jaką w końcu decyzję podjąłeś? – zaciekawiła się. – Odnowiłeś z nim umowę?

– Odnowiłem.

– Serio? – zdziwiła się, zerkając na niego spod oka. – Spodziewałam się raczej, że odeślesz go z niczym. Tyle razy powtarzałeś, że lojalność…

– Owszem – zgodził się Majk, wyjmując z kieszeni swój telefon, który właśnie wydał sygnał przychodzącego smsa. – Ale skoro ugiąłem się przy Karolinie, uznałem, że dam szansę i Ćwiklińskiemu. Okoliczności są wyjątkowe, a ty sama mówiłaś, że dzięki temu może kiedyś ktoś da szansę i mnie – dodał z lekkim uśmiechem. – Więc liczę na to i staram się zwiększyć prawdopodobieństwo, że tak właśnie będzie.

Iza uśmiechnęła się, znów pochylając się nad fakturami.

– I masz słuszność – przyznała. – Wyświadczone dobro zawsze wraca do człowieka, podobnie jak wyrządzone zło. Chociaż może niekoniecznie w takiej formie, jak byśmy chcieli – dodała nieco smutniej. – Ale to już całkiem inna kwestia…

Majk pokiwał powoli głową, ukradkiem przyglądając się jej pochylonemu nad biurkiem profilowi oraz długim kosmykom włosów, które od czasu do czasu opadały jej na twarz i które poprawiała wdzięcznym ruchem dłoni.

– I co z tym Ćwiklińskim? – podjęła Iza, podnosząc na chwilę głowę. – Bo już nic nie rozumiem. Najpierw mówisz, że nieprzyjemna sprawa, a potem, że jednak odnowiłeś z nim umowę. Czyli to w końcu dobrze czy źle?

Majk zerknął na wyświetlacz telefonu, skrzywił się lekceważąco i wygasiwszy aparat, z powrotem schował go do kieszeni.

– Że odnowiliśmy współpracę, to dobrze. Ale jest inny problem, który ujawnił się dopiero przy naszej drugiej rozmowie. Przy pierwszej frajer nie przyznał się do prawdziwych powodów, dla których zerwał z nami umowę, i dopiero w poniedziałek zebrał się na uczciwe postawienie sprawy. Właściwie to dzięki temu, że w końcu postanowił być ze mną szczery, zdecydowałem się wrócić do współpracy.

– Przecież on już tamtym razem przyznał się, że popełnił błąd – przypomniała mu oględnie Iza. – I powiedział, że żałuje… Więc jaki był ten prawdziwy powód zerwania umowy?

– Taki, że dostał lepszą propozycję – uśmiechnął się lekko Majk.

– Lepszą?

– Znacznie lepszą. Podobną do tej, którą ty dostałaś na wiosnę. Od tego samego pana.

Iza aż podskoczyła na krześle.

– Od Krawczyka! – wyszeptała ze zgrozą. – Nie żartuj! Psychol gadał z Ćwiklińskim i namówił go na rozwiązanie umowy z Anabellą!

– Dokładnie tak – skinął głową. – Obiecał mu złote góry i zamki na piasku, a nawet na pierwszym etapie dotrzymał obietnicy. Ale Ćwikliński to stary wyjadacz, o wiele sprytniejszy niż ja, bo ja niestety, jak się okazuje, jestem jeszcze głupim i niedoświadczonym frajerem. Ma całą sieć kontaktów, dzięki którym ustalił to i owo na temat swojego nowego partnera, milionera złotej rybki – prychnął kpiąco. – Dowiedział się o paru obiecujących, uczciwych biznesach, które nasz ulubieniec skutecznie utopił tylko dlatego, że ich właściciele w ten czy inny sposób mu podpadli. I zdaje się, że ja jestem kolejny na jego czarnej liście.

– O Boże! – szepnęła z przestrachem Iza.

(c.d.n.)