Anabella - Rozdział LXVIII (cz. 6) - Powieści dla dziewczyn

– Twojej rodziny nie ma sensu wtajemniczać w sprawę tego szantażu – powiedział z przekonaniem. – Ważne tylko, żebyś ty sama na bieżąco wiedziała, co tam się dzieje.

– Tak jest – skinęła głową Iza jak żołnierz przyjmujący rozkaz. – Gdybym miała ich wtajemniczać, to i tak tylko Roberta, bo Meli chciałabym oszczędzić nerwów. Jak wspomniałam, jest teraz w ciąży, więc…

– To oczywiste – zgodził się natychmiast Pablo. – Na ten moment nie ma sensu zawracać im tym głowy. Natomiast podam ci kontakt do mojego dawnego kumpla z aplikacji, Bartka Giziaka, chyba już ci o nim wspominałem przy okazji alimentów twojej koleżanki. Bartosz od kilku lat mieszka w Radzyniu Podlaskim i prowadzi tam kancelarię adwokacką, miałem zamiar skontaktować się z nim w razie potrzeby, gdyby ten dżentelmen od alimentów zaczął nam fikać… A właśnie, jak w ogóle wygląda ta sprawa? – zagadnął, na chwilę zmieniając temat. – Złożyliście dokumenty?

– Tak, Aga złożyła – potwierdziła Iza. – Wszystko, cały komplet, który nam dałeś. Ale nie słyszałam, żeby na ten moment miała jakąś wiadomość zwrotną.

– Okej – pokiwał głową Pablo. – To nawet dobrze. Zadzwonię do Bartka i poproszę go o zajęcie się tą sprawą w ramach wzajemnej przysługi. Ta dziewczyna niech nie martwi się kosztami, ja sam zadbam o to, żeby Bartek nie był stratny, rozliczę się z nim w formie niepieniężnej. Ale to już sprawa między nami – uśmiechnął się lekko. – Jednocześnie poproszę go o pieczę prawną nad sprawą waszej działki. Musiałabyś tylko namówić szwagra na przekazanie Bartkowi tej sprawy i ustalenie go pełnomocnikiem. W ten sposób każdy, kto będzie chciał rozmawiać o kupnie, w tym ten wasz przyjemniaczek, pan… pan… – spojrzał na nią wyczekująco.

– Krzemiński – szepnęła Iza, na co przysłuchujący się w milczeniu Majk dyskretnie zerknął na nią spod oka. – Roman Krzemiński.

– Krzemiński – powtórzył Pablo. – Dobra, zapamiętam. Więc i on, i każdy inny, kto będzie chciał rozmawiać w sprawie działki, będzie musiał zwrócić się do Bartka, a on już to odpowiednio załatwi. Oczywiście nie będę mu mówił, o co dokładnie chodzi, chciałbym tylko, żeby ktoś zaufany z bliska czuwał nad twoimi sprawami na Podlasiu. Uprzedzę go też, żeby nie chwalił się znajomością ze mną, zwłaszcza gdyby łaskawy los zetknął go z panem Krzemińskim. Moje nazwisko, jak sądzę, może być temu panu znane z wiadomego kontekstu, więc lepiej tego unikać.

– A skąd wiesz, czy ten twój Bartek nie jest informatorem Krawczyka? – zapytał nagle z zastanowieniem Majk, podnosząc głowę.

Pablo spojrzał na niego zaskoczony.

– No sorry, stary, ale ja już popadam w manię prześladowczą – wyjaśnił mu posępnie Majk. – Frajer nagadał Izie, że ma dobrych informatorów i że będzie wiedział, czy powiedziała komuś o sprawie. Może blefował, oby tak było… ale jednak sporo informacji o niej miał. I ja teraz siedzę i główkuję jak wariat, kto z naszego otoczenia mógłby mu kablować. Mam nadzieję, że nikt z mojego zespołu, bo chyba ręce i nogi bym takiemu powyrywał – tu zagryzł zęby, a jego szare oczy cisnęły iskry. – Ale głowy nie dam, Krawczyk miał do nich łatwy dostęp, a kasy na łapówki mu nie brakuje.

Iza patrzyła na niego z przestrachem szeroko otwartymi oczami. Myśl o tym, że ktoś z ekipy Anabelli mógłby być w zmowie z Krawczykiem i za pieniądze świadczyć mu usługi informacyjne na temat jej, Majka oraz działania firmy, dotąd nawet nie postała jej w głowie. Jednak Majk miał rację… A jeśli tak właśnie było?

(c.d.n.)