Anabella - Rozdział LXXVII (cz. 7) - De te fabula narratur

– Nie mów tak, Iza – pokręciła głową. – Nie oskarżaj się tak. Postawiłaś przecież sprawę uczciwie, wiedziałaś, że tak będzie lepiej dla was obojga, i nie chciałaś go oszukiwać. To dobra decyzja. Zmuszanie się do czegokolwiek w takich sprawach kompletnie nie miałoby sensu. A Victor powoli się pozbiera, zobaczysz… i zrozumie, że to jednak, wbrew pozorom, nie było jego przeznaczenie. Mnie o wiele bardziej martwi twoja historia – dodała ciszej, przyglądając jej się badawczo. – Twoja i tego Michała. Powiedz mi… nie widzisz żadnej szansy na wyjście z tego klinczu?

– W jakim sensie „wyjścia”? – zapytała czujnie Iza.

– W jednym albo w drugim. Chodzi mi o szansę na to, żeby zakończyć tę patową sytuację i pójść w którąś stronę. Albo w stronę bycia z nim, albo definitywnego wyleczenia się z tego, żeby w przyszłości znowu móc otworzyć się na miłość. Oczywiście jeszcze nie teraz… kiedyś… i nie z Victorem, bo wiem, że z nim już byś nie chciała. Ale może z kimś innym?

Iza uśmiechnęła się smutno.

– Nie wiem, Lodziu – odparła, rozkładając lekko dłonie w geście bezradności. – Jeszcze rok temu przysięgłabym na wszystkie świętości, że nigdy nie przestanę kochać Misia i że będę czekać na niego aż do śmierci. Na choćby chwilę uwagi, ochłap czułości… jedno spojrzenie, jeden uśmiech…

Westchnęła i w zamyśleniu wpatrzyła się okno, wspominając swoje spotkanie z Michałem na lubelskiej starówce. To było niemal dokładnie rok temu. To wtedy pocałował ją po raz ostatni… W jej pamięci odżyła nagle tamta chwila – wieczorny wiatr rozwiewający ich włosy, upojny uścisk jego ramion i miękki dotyk jego ust… ich zawrotny smak, tak słodki i tak upragniony… Czy to miało już nigdy nie wrócić? Przecież mogło… przy ich ostatniej rozmowie w drodze powrotnej z cmentarza w Korytkowie mało brakowało, a znów podałaby mu usta… Wystarczyłoby tak niewiele!…

– A teraz? – szepnęła Lodzia.

– Teraz… sama nie wiem – odparła smutno, odrywając się od swych gorzko-słodkich wspomnień. – Mówiłam ci już, że chwilami bardzo chcę się uwolnić, ale są też momenty, kiedy to wraca. A najgorsze jest to, że on sam ciągle nie pozwala mi o sobie zapomnieć.

– Czyli rozumiem, że nadal macie kontakt? – zapytała w napięciu Lodzia.

– No tak… niby mamy – uśmiechnęła się blado. – Ale to jest strasznie skomplikowane, Lodziu. No dobra, opowiem ci wszystko – zdecydowała nagle, olśniona myślą, która w tym momencie spłynęła na nią jak niebiańskie natchnienie. – Opowiem ci, jak obecnie wygląda moja sytuacja, a ty powiesz mi, co byś intuicyjnie zrobiła na moim miejscu. I kiedy mi to powiesz, to ja… pójdę za twoją intuicją – dodała cichszym i nieco drżącym głosem. – Po prostu zrobię tak, jak mi doradzisz. Nie będę już dłużej katować się myśleniem, zastanawianiem, ważeniem za i przeciw, tylko zrobię tak, jak mi zasugerujesz. Zgoda?

W ślicznych błękitnych oczach Lodzi odmalował się niepokój.

– Dobrze, Iza, powiem ci, co o tym myślę, nie ma sprawy – zgodziła się ostrożnie. – Ale co będzie, jeśli doradzę ci źle?

– Na pewno nie – zapewniła ją stanowczo. – Doradzisz mi według swojej intuicji, a ja uznam to po prostu za wskazówkę, pewien znak. Oczywiście nie chodzi mi o szczegóły, tylko o taki ogólny kierunek działania, pójście w jedną albo w drugą stronę.

– No dobrze – skinęła głową Lodzia. – W takim razie mów.

Urzeczona własnym pomysłem na poddanie się w ślepo intuicji Lodzi Iza w możliwie najbardziej skrótowy sposób nakreśliła jej swą bieżącą sytuację, a w szczególności spotkanie z Michałem w Korytkowie w cieniu rozwijającego się konfliktu między jej rodziną a klanem Krzemińskich. Podkreślając dziwną i podejrzaną woltę, jaką chłopak zaprezentował względem niej w ostatnim czasie, wspomniała także o jego kwietniowym smsie, na który do tej pory jeszcze nie odpowiedziała, a następnie, nadal umiejętnie unikając tematu Krawczyka i kwestii jego współpracy ze starym Krzemińskim, naszkicowała swej towarzyszce problem napięcia, jakie wciąż rosło między nią i Michałem, zwłaszcza po jej ostatniej rozmowie z jego matką na korytkowskiej drodze.

(c.d.n.)