Anabella – Rozdział LXXXV (cz. 10)

Przerwa w muzyce, jaka nastąpiła po walcu, przedłużała się, co zaczęło budzić zniecierpliwienie wśród gości lokalu oczekujących na początek dyskoteki. Ponieważ Majk z przyjaciółmi, nadal śmiejąc się i dyskutując, opuścili już parkiet i stanęli nieco dalej, zaś Iza przeprosiła koleżanki i udała się na kontrolę na zaplecze, indagowany przez coraz liczniejszych klientów Antek obiecał, że zapowiedziana francuska playlista za chwilę ruszy i rzeczywiście wraz z Karoliną udał się w stronę konsoli. Lodzia, wyściskawszy Izę, wróciła już teraz do swojego towarzystwa i stanęła przy mężu, który z pobłażliwym uśmiechem przysłuchiwał się toczącej się dyskusji.

– No i nasz pomysł z arbitrem spalił na panewce! – zawołała Asia. – Bo arbiter bezczelnie złamał zasady i sam wziął udział w konkursie!

– A do tego bezapelacyjnie wygrał! – zaznaczył Maciek, poklepując po plecach Majka.

– No właśnie! – podchwyciła Dominika. – To niesprawiedliwe! Sędzia nie powinien bez ostrzeżenia włączać się do gry i zgarniać głównej nagrody!

– A co to za nagroda? – zainteresował się Majk, który, sięgnąwszy po swoją kurtkę, nonszalanckim gestem przerzucił ją sobie przez jedno ramię. – Bo nawet nie wiem, co wygrałem!

– Hmm – zastanowiła się Dominika, zerkając na Justynę i Asię. – Faktycznie… Pomóżcie, dziewczyny! Musimy wymyślić dla niego jakąś nagrodę!

– Ja myślę, że w nagrodę Majk powinien teraz zatańczyć przy francuskiej muzyce z każdą z nas po kolei! – zaproponowała żartobliwie Justyna.

Zebrani wokół Majka panowie gruchnęli na te słowa gromkim śmiechem.

– Haha, dobre! – zaśmiewał się Kajtek. – Majk, słyszałeś?! Uratowałeś świat, więc w nagrodę możesz skoczyć w przepaść!

– No, dokładnie! – dodał z przekąsem Wojtek. – Gratulacje, stary! W nagrodę za ugaszenie ognia możesz podlać się benzyną i podpalić!

– Wy się nie znacie, moi drodzy! – zaprotestowała z niesmakiem Dominika, wsuwając rękę pod ramię rozbawionego Majka. – Nie doceniacie nagrody, bo jesteście uprzedzeni, ale nasz zwycięzca turnieju potrafi ją docenić. Prawda, Majk?

– Oczywiście – skłonił z powagą głowę Majk.

– W takim razie zamawiam pierwszy taniec! – dokończyła żywo Dominika.

– A ja drugi! – zgłosiła się szybko Justyna, zerkając złośliwie na męża, który wzruszył na to pobłażliwie ramionami i wykonał gest wskazujący, że zostawia jej wolną rękę.

– No dobra, to ja będę trzecia! – dodała czym prędzej Asia.

– Jeśli zapisy dalej trwają, to ja też się zgłaszam! – wtrąciła z uśmiechem Lodzia, przenosząc rozpromieniony wzrok z Pabla na Majka i z powrotem. – Nie darowałabym sobie, gdybym miała przegapić taką okazję!

Panowie wymienili kpiące spojrzenia.

– Majk, jak tam twój karnecik? – zażartował Kajtek. – Zdaje się, że już pęka w szwach!

– Już cztery kobiety do usatysfakcjonowania – pokiwał głową Pablo. – I to same wpisały się na listę! Nieźle! Widzę, frajerze, że dzisiaj zgarniasz wszystko!

– A jak! – uśmiechnął się z dumą Majk, wyciągając rękę do Dominiki, gdyż z głośników, ku radości zgromadzonych na sali klientów, właśnie popłynęły pierwsze takty jakiegoś skocznego francuskiego utworu. – Skoro panie sobie życzą, to jak mógłbym odmówić? Dzisiaj zatańczę z każdą, która tylko będzie tego chciała!

Słowa te skwitowała kolejna salwa śmiechu i okrzyków, po czym Majk, mrugając szelmowsko do Kajtka, poprowadził Dominikę na parkiet, na którym robiło się już coraz gęściej, i oboje, wtopiwszy się w tłum, zawirowali w szybkim, dynamicznym tańcu.