Anabella - Rozdział VI (cz. 6) - De te fabula narratur

– Sprzedać łąkę koło nas? – podchwyciła Iza. – Ostatnio chyba duży ruch sprzedaży ziemi zrobił się w tej okolicy…

– A tak, Krzemińscy kupili działkę naprzeciwko i budują ten swój niby hotel – podjęła Amelia. – Łąka Andrzejczaków jest dokładnie naprzeciwko nich i przylega do nas, więc to może być za jakiś czas bardzo strategiczny teren. Powstanie ten hotel, my mamy obok sklep, więc gdyby przekształcić tę łąkę na działkę budowlaną i uzbroić, to może się z niej zrobić całkiem przyzwoita ziemia inwestycyjna.

– Wiadomo, że jeszcze sporo wody upłynie, zanim Korytkowo stanie się popularną miejscowością turystyczną – uśmiechnął się sceptycznie Robert. – Szczerze mówiąc, to ja w ogóle w to nie wierzę, ale z drugiej strony nie można przecież z góry zamykać się na rozwój. Krzemińscy też chyba nie bez powodu budują hotel właśnie tutaj. Andrzejczakowa mówiła, że po skończeniu studiów ma tym zarządzać ich syn… hmm – przerwał sam sobie, zerkając badawczo na Izę.

Amelia również spojrzała na nią spod oka, jednak twarz dziewczyny była kamiennie spokojna, choć w jej duszy szalała burza, a serce tłukło się w piersi jak oszalałe. Więc jej przypuszczenia były słuszne! Michał będzie prowadził biznes w Korytkowie, zaledwie sto metrów od jej rodzinnego domu!

Robert i Amelia zdawali się odetchnąć z ulgą na widok jej obojętnej miny.

– W każdym razie to jest bardzo ciekawa perspektywa – ciągnęła Amelia. – I patrząc długodystansowo, łąka Andrzejczakowej może za jakiś czas podwoić albo i potroić swoją wartość, zwłaszcza po przekształceniu na działkę budowlaną. Można wtedy sprzedać ją z zyskiem jakiemuś inwestorowi albo nawet pomyśleć o własnym biznesie.

– No dobrze – odparła ostrożnie Iza, starając się zachować obojętny ton głosu. – Ale co wy macie do tej działki? Przecież sami nie kupicie dwudziestu ar ziemi…

Amelia i Robert znów wymienili znaczące spojrzenia.

– I właśnie tu jest sedno sprawy – podjęła z uśmiechem Amelia. – Rozważamy taką opcję na poważnie.

– Ale jak to? – zdumiała się Iza. – Taka ziemia musi kosztować kilkadziesiąt tysięcy! Nikomu z nas nigdy nawet nie śniło się o takiej kwocie!

– Dwadzieścia pięć tysięcy – sprecyzował spokojnie Robert. – A gdybyśmy szybko się zdecydowali, to Andrzejczakowa zeszłaby nawet do dwudziestu. To jest duża działka, ale nieuzbrojona, bez pozwolenia na budowę, w obiektywnie słabej lokalizacji, więc w tym momencie nawet nie da się za bardzo wywindować ceny. Chyba żeby zaproponowała ją Krzemińskim, nie ma wątpliwości, że byliby zainteresowani i daliby pewnie każdą cenę… Tyle że ona właśnie nie chce im tego sprzedać, w ogóle nie chce mieć z nimi nic do czynienia. Dlatego przyszła z propozycją do nas, a my obiecaliśmy, że zastanowimy się nad tym i odpowiemy jej do końca lutego.

Iza patrzyła na niego w oszołomieniu.

– Ale dlaczego ona nie chce sprzedać jej Krzemińskim? – zapytała zdezorientowana. – To przecież byłoby najlogiczniejsze…

– Byłoby, ale ona nie chce i już – rozłożył ręce Robert. – Nie wiemy, dlaczego, mają chyba jakiś zadawniony konflikt…To nie nasza sprawa, Iza, nie wypadało nam jej o to wypytywać. Poza tym Andrzejczakowa prosiła o dyskrecję, nie życzy sobie, żeby Krzemińscy w ogóle wiedzieli o tym, że ona sprzedaje tę działkę. Więc jakby co…

– Jasne – pokiwała głową Iza. – Nie puszczę pary z ust przed nikim.

– W każdym razie ona chce w tym półroczu pozbyć się łąki i w pierwszej kolejności przyszła z propozycją do nas – ciągnął Robert. – Wiesz, tak nieoficjalnie i po przyjacielsku. Jeszcze nie wystawiła tej ziemi na sprzedaż, woli poszukać nabywcy na spokojnie i najlepiej wśród ludzi, których zna. Zaczęła od nas, bo łąka przylega do naszego terenu, poza tym wiesz, jak lubiły się z waszą mamą, więc może też i jakiś sentyment tu zadziałał. Trudno powiedzieć, chyba nie ma sensu nawet w to wnikać.

– Ta działka za kilka lat może okazać się naprawdę dobrą inwestycją – dodała Amelia. – Nawet tym Krzemińskim można by ją z czasem odsprzedać, chociaż z drugiej strony może rozsądniej byłoby pomyśleć o jakimś własnym biznesiku? Dlatego tak nas zastanowiła twoja myśl o restauracji… W końcu to będzie dokładnie naprzeciwko dużego hotelu, przy dobrze skonfigurowanej ofercie gastronomicznej można by na tym naprawdę świetnie wyjść.

(c.d.n.)