Anabella – Rozdział XLIV (cz. 11)

Poklepała porozumiewawczo Toma po ramieniu, mrugnęła do niego na znak, że są wstępnie umówieni, i szybkim krokiem udała się za Antkiem na zaplecze.

– Szef zwołał krótkie zebranie – poinformował ją w biegu. – Na sali przez dziesięć minut mają być tylko Tom i Lidka. Ogarną spokojnie, jeszcze nie ma tak dużo ludzi…

– Coś złego się stało? – zaniepokoiła się Iza.

– Chyba nie – pokręcił głową Antek. – Szef w szampańskim humorze, więc raczej wręcz przeciwnie.

W obszernym pokoju kelnerek czekał już na nich cały zespół Anabelli obecny na popołudniowo-wieczornej zmianie, mianowicie Gosia, Ola, Alicja, Wiktoria, która na kilka minut opuściła swój bar, Klaudia, Karolina, oderwane od pracy w kuchni Eliza i Dorota, Chudy oraz szef, który swoim zwyczajem opierał się nonszalancko o stół w pozycji półsiedzącej.

– No nareszcie! – odetchnął na widok wchodzącej Izy, zerkając znacząco na zawieszony nad stołem zegar. – Ma pani dwie minuty spóźnienia.

– Szef wybaczy! – zaśmiała się Iza, rozbawiona tą nietypową dla niego drobiazgowością. – Byłabym punktualnie, ale Tom zaczepił mnie przy drzwiach.

– Prawda – potwierdził Antek. – Zwinąłem ją spod wejścia, jak gadała z Tomem.

– Tom do dyscyplinarki – pokiwał głową Majk, wskazując Izie, żeby usiadła na wolnym krześle. – Dobra, kochani, załatwmy to szybko, bo robota czeka. To, co chcę powiedzieć, dotyczy w największym stopniu kelnerek, ale nie tylko, dlatego zwołałem was tutaj wszystkich. Do rzeczy. Rozmawiałem dzisiaj telefonicznie z Basią.

Dziewczyny aż podskoczyły.

– Ach, i co u niej?! Wszystko w porządku? – pytały jedna przez drugą. – Nic się nie odzywała… Z dzieckiem wszystko dobrze? Kiedy wraca?

– Nie wraca – odparł Majk, przeczekawszy cierpliwie natłok pytań.

– Wcale? – zawołała zaskoczona Klaudia. – Jak to?!

– Wcale – potwierdził stoicko Majk. – Rozmawiałem z nią dzisiaj prawie dwie godziny i mam pełny obraz sprawy. Basia nie chce już wracać do Lublina. Jej sytuacja rodzinna i zdrowotna i tak nie pozwoliłaby jej podjąć żadnej pracy przez co najmniej rok, a wiecie, że mieszka teraz z mężem na Podkarpaciu. I tam już chyba osiądą na stałe. Umówiliśmy się, że na razie trzymamy umowę ze względu na ZUS, zasiłek i inne takie, ale docelowo Basia będzie chciała ją rozwiązać.

Dziewczyny spojrzały po sobie z niedowierzaniem.

– Szkoda! – westchnęła Iza. – Bez Basi to jakoś tak dziwnie… Ja przez cały czas wierzyłam, że niedługo wróci…

– A ja czułam, że nie – odezwała się Wiktoria. – Ona raz mi coś takiego powiedziała, wiecie? Że jak wyjdzie za Jacka i wyjadą w te góry, to już pewnie tam zostaną, a Lublin będzie im nie po drodze. Tylko raz o tym wspomniała, ale widocznie już wtedy spodziewała się takiego scenariusza.

– A jak jeszcze do tego doszły te problemy z ciążą, to już w ogóle – zauważyła Ola.

– Właśnie, szefie, mówiła coś o ciąży? – zapytała Klaudia, zwracając się do przysłuchującego się im cierpliwie Majka. – Co z maluszkiem?

– Na szczęście od tej strony wszystko w porządku – odparł uspokajającym tonem. – Tyle że będzie musiała leżeć aż do końca.

– O kurczę, przewalone! – pokręciła głową Gosia. – Przecież do rozwiązania ma jeszcze z pięć miesięcy… Ja bym fioła dostała, jakbym miała tyle czasu leżeć plackiem!

– Gdybyś pod sercem miała maleństwo, robiłabyś wszystko, żeby było bezpieczne – zapewniła ją Iza. – Co to jest parę miesięcy leżenia, kiedy chodzi o życie małego człowieka?

– Tylko matka jest gotowa na takie poświecenia – przyznała Gosia. – A nie każda kobieta nadaje się na matkę… Podziwiam ją, serio. Ale też bardzo jej współczuję.

– Będzie miała wspaniałą nagrodę – zauważyła Iza. – Wartą każdego poświęcenia.

– Ale co się stresu przy tym naje! – westchnęła Eliza.

– Ważne, żeby wszystko dobrze się skończyło – dodała cicho Karolina.

– Tak czy inaczej Basia nie wraca – podsumował Majk, przyglądając się spod oka rozemocjonowanej twarzy Izy. – I musimy wziąć to pod uwagę w naszym stałym podziale obowiązków. Dlatego właśnie zawołałem was tutaj, bo chcę oficjalnie zakomunikować wam moją decyzję. Dotyczy ona ważnej zmiany strukturalnej w zespole.

(c.d.n.)