Anabella - Rozdział XXVIII (cz. 10)

– Rewelacja, szefie – przyznała Basia, rozglądając się po wysprzątanej i gotowej do oddania do użytku męskiej łazience, którą Majk z dumą zaprezentował właśnie całemu zespołowi. – Powiem szczerze, że aż do dzisiaj rano nie bardzo wierzyłam, że to wam się uda.

– Ja też – przyznała się Ola, obejmując ramieniem stojącą obok Izę. – Ale serio, świetna robota, Iza. Wykonaliście misję niemożliwą.

Było już po północy, na polecenie Majka skrócono dziś czas pracy lokalu i zamknięto go dla zewnętrznej publiczności aż do niedzieli, o czym zawiadamiało wywieszone już dwa dni wcześniej ogłoszenie. Teraz cała energia zespołu musiała zostać zaangażowana w zaplanowany na sobotnie popołudnie koktajl dla VIP-ów zlecony przez Krawczyka. Po całym dniu fugowania, nadzorowania montażu lustra, impregnowania, sprzątania, czyszczenia i przenoszenia narzędzi ekipa remontowa Anabelli ze zmęczenia ledwo trzymała się na nogach, jednak satysfakcja z terminowo wykonanego zadania rekompensowała im włożony w nie wysiłek. Również Kacper, którego pomoc, retrospektywnie patrząc, okazała się kluczowa, przyznał, że jak na takie tempo efekty pracy były w stu procentach zadowalające, a męska toaleta wyglądała jak wyremontowana przez profesjonalistów.

Pół godziny później, po komisyjnym, symbolicznym odbiorze prac w męskiej toalecie i przebraniu się ekipy w normalne ubrania wszyscy usiedli na pustej sali przy stolikach obok baru, by napić się czegoś i ustalić na spokojnie zadania na jutro. O ile panie ograniczyły się do wody i soku, o tyle panowie za zgodą szefa nalali sobie do kufli piwa i wychylali je z przyjemnością na zakończenie ciężkiej dniówki.

– Wszystkim dziękuję, bo wszyscy stanęliście na wysokości zadania – powiedział uroczyście Majk, podnosząc w górę swój kufel. – I brygada remontowa, i dziewczyny na sali. Udowodniliście, że potraficie dostosować się do najbardziej hardkorowych okoliczności, a wiecie, co u moich pracowników cenię najbardziej…

– Elastyczność! – odpowiedziało chórem kilka osób, po czym wszyscy zgodnie wybuchnęli śmiechem.

– Właśnie! – podchwycił wesoło Majk. – Widzę, że nauka nie poszła w las. Oczywiście wszyscy możecie liczyć na dodatkową gratyfikację, pomyślę o tym po zakończeniu koktajlu. Udało się ogarnąć męski kibel, ale teraz musimy skupić się na przygotowaniu jutrzejszej imprezy. Wszystko ma działać jak w zegarku.

– Jutro będziemy od rana – zapewniła go Basia. – Mamy już poustawiane grafiki, cztery dziewczyny będą ze mną do przygotowania sali, Wika zajmie się barem, a kucharki też będą od rana, żeby wszystko zrobić na spokojnie. Iza i Karolina przyjdą na czternastą, a o piętnastej mają być te trzy kelnerki z łapanki na dorywczą dniówkę.

– Ja przecież też mogę być od rana – odezwała się Iza, patrząc ze zdziwieniem na Basię. – Nie potrzebuję przywilejów, Basiu, przyjdę rano i będę z wami zasuwać, przecież do szesnastej będziecie miały tutaj jeszcze bardzo dużo pracy.

– Ja też przyjdę – podchwyciła nieśmiało Karolina, zerkając na Izę. – Jak wszyscy, to wszyscy… nie chcę się wyłamywać.

– Przyjdź, pomożesz mi przy nagłośnieniu – podchwycił Antek, który przez cały ten czas siedział naprzeciwko niej i wpatrywał się w nią jak w obrazek. – Znasz się na muzie, a szef kazał na koktajlu puścić coś delikatnie w tle. Razem wybierzemy repertuar… a szef oczywiście go zaakceptuje – dodał lojalnie, spoglądając na siedzącego obok niego Majka, który z uśmiechem skinął głową i poklepał go przyjaźnie po ramieniu.

– Z tobą, Kacper, rozliczymy się osobno – zagadnął do sączącego z zadowoleniem piwo Kacpra, który od kwadransa z nieukrywanym zainteresowaniem przyglądał się siedzącej po drugiej stronie stolika Oli. – W poniedziałek zajmę się tym w pierwszej kolejności.

Kacper oderwał oczy od Oli, przeniósł wzrok na Majka i machnął ręką.

– Spokojnie, szefie, ja tu przyszedłem tylko pomóc Izie. A u szefa też mam dług moralny… teraz może trochę go spłaciłem – dodał znacząco. – Człowiek honoru, kurde, jestem, nie?

Wszyscy roześmiali się, patrząc z sympatią na chłopaka.

– Porozmawiamy o tym jeszcze – oznajmił mu spokojnie Majk, pociągając łyka piwa. – Ale to już na osobności. Zostaniesz chwilę ze mną, okej?

– Okej – zgodził się Kacper i znów skupił wzrok na Oli, a kiedy ta spojrzała na niego, puścił do niej szelmowskie oko. – W towarzystwie takich pięknych kobiet mogę zostać i do rana… Ja w ogóle nie wiem, jak wy dajecie radę skupiać się na pracy, chłopaki – dodał, zwracając się do Antka, Chudego i Toma. – Przecież wy tu macie lajf jak w jakimś, kurde, niebie!

Kolejny wybuch gromkiego śmiechu poniósł się echem po pustej, ciemnej sali Anabelli. Była już prawie pierwsza w nocy, trzeba było powoli zbierać się do domu.