Anabella – Rozdział XXXI (cz. 9) - De te fabula narratur

Jego twarz rozmazywała się teraz przed jej oczami, jego głos dobiegał do jej uszu przytłumiony i jakby pulsujący… Znajdowała się w stanie upojenia, jak po alkoholu. Dotyk jego dłoni, blask jego oczu, dźwięk jego głosu… wszystko to zlewało się w jedno synestetyczne uczucie nieziemskiego szczęścia i rozkoszy.

– Teraz już za cholerę nie odpuszczę – dobiegał do niej jak zza mgły głos Michała. – Niech to diabli, dlaczego dzisiaj mam tak mało czasu?… Tak pięknie dzisiaj wyglądasz, Iza…

Jego głos przybrał ten sam buzujący ogniem ton, który słyszała już kiedyś… Gdzie i kiedy to było? Ach! To było w małowolskim motelu, w noc kończącą wakacje tydzień po jej osiemnastych urodzinach… W tę noc, kiedy oddała mu na zawsze całą siebie…

– Woda niegazowana – rozległ się nad nimi głos kelnera. – Dla pani, jak rozumiem?

– Tak – skinął chłodno głową Michał, puszczając dłonie Izy i wyprostowując się na krześle. – Dziękujemy. I od razu poproszę o rachunek, okej? Ureguluję z góry, bo potem będę musiał szybko wyjść.

– Oczywiście – odpowiedział grzecznie kelner, stawiając butelkę z wodą i szklankę przed dziewczyną, która siedziała nieruchomo, powoli dochodząc do siebie po swej zawrotnej podróży do gwiazd. – Zaraz panu przyniosę.

– Dzięki – mruknął Michał.

Kelner odszedł, obraz przed oczami Izy ustabilizował się, słodki szum w uszach ucichł, wróciła jej pełna ostrość zmysłów. Tylko serce ciągle biło rytmem szczęścia…

– No dobrze, Iza – podjął spokojniejszym tonem Michał, uśmiechając się do niej ponad stolikiem. – Jesteśmy umówieni. Dam ci znać, jak tylko wrócę do Lublina, zresztą codziennie będziemy smsować, żeby tym razem nie zawalić kontaktu, okej?

Pokiwała głową skwapliwie.

– Świetnie – podsumował z satysfakcją. – A teraz musimy sobie chwilę pogadać, bo mało czasu zostało, a ja mam do ciebie takie jedno delikatne pytanie… – zawahał się lekko, sprawdzając dyskretnie godzinę na telefonie. – Ale spoko, jeszcze zdążę, najpierw powiedz mi, co u ciebie. Jak leci ogólnie?

– W porządku, Misiu – odparła z uśmiechem. – Na uczelni daję radę, kończę pierwszy rok i jak na razie, odpukać, nieźle mi idzie. W pracy też wszystko dobrze… ogólnie nie narzekam.

– Nadal pracujesz u tego idioty Błaszczaka? – skrzywił się niechętnie.

Iza poczuła w sercu nieprzyjemne ukłucie. W jednej sekundzie zrobiło jej się przykro, jakby z obłoków spadła na twardą ziemię. Czy to przez sposób, w jaki Michał wyraził się o Majku, człowieku, od którego ona sama otrzymywała zawsze tylko wsparcie i dobro? A może to ten jego pogardliwy ton, użyty wobec kogoś, do kogo miała wielki szacunek i sympatię, sam w sobie sprawił jej przykrość i wykrzesał w jej sercu iskierkę buntu?

– Nadal pracuję w Anabelli – odparła, świadomie unikając twierdzącej odpowiedzi na sformułowane przez niego pytanie. – I super mi się tam pracuje, mamy sympatyczny, zgrany zespół, a mój szef to… wspaniały człowiek.

– No dobra, nieważne – machnął lekceważąco ręką Michał. – Każdy może mieć swoje zdanie. W każdym razie fajnie, że jesteś zadowolona z roboty. Odwiedziłbym cię nawet kiedyś w tej knajpie, tyle że ja do Błaszczaka nie chodzę… no trudno. Może zresztą kiedyś się przełamię. A powiedz mi jeszcze jedno… ten facet, z którym byłaś na imprezie u Marcina… – zerknął na nią badawczo. – Dalej z nim kręcisz?

– Z Danielem? – Iza spojrzała na niego z niepokojem. – Ależ… ja z nim nigdy nie kręciłam, Misiu. To tylko mój kolega z polonistyki. Byłam z nim na tej imprezie, ale to było tylko tak… na przyjacielskich warunkach.

– Aha – zdziwił się Michał. – A ja przez cały czas myślałem, że to twój nowy facet!

– Nie. Ja nie mam faceta – zapewniła go cicho Iza, spuszczając oczy. – Nie mam, nie miałam i… nie chcę już mieć.

Głębokie znaczenie, jakie włożyła w te słowa, nie umknęło Michałowi.

– Serio? – zniżył głos, przyglądając jej się z niedowierzaniem. – Od tamtego czasu jeszcze z nikim innym nie byłaś?

– Nie, Misiu – szepnęła, ogarnięta nagłym szczęściem, że o to zapytał i że mogła mu odpowiedzieć właśnie tak. – Nie byłam i nie chcę być z nikim innym.

(c.d.n.)