Blog pisarski Katarzyny Demańskiej
W atmosferze Nowego Roku 2023, który zaczął się wczoraj, wypada krótko podsumować miniony rok kalendarzowy 2022 i naszkicować kilka planów na najbliższą przyszłość. Mam tu oczywiście na myśli podsumowanie i plany rozpatrywane w kontekście kolejnych urodzin tego bloga, pod koniec grudnia skończył on bowiem już cztery lata.
Do Bożego Narodzenia jeszcze kilka dni, ale klimat zbliżających się świąt czuć już na każdym kroku. Ozdoby świąteczne, którymi epatują markety, ulice, szkoły, urzędy, a powoli też i kościoły, zapewniają świąteczną otoczkę wizualną, podczas gdy w domach trwają gruntowne przedświąteczne porządki, a zapach pieczonych pierniczków przypomina, że oto nadchodzi ten jedyny w swoim rodzaju czas w roku.
Mówi się, że w całym roku nie ma bardziej ponurego miesiąca niż listopad – i bez wątpienia jest to prawda. Trzeba jednak dodać, że w całym roku nie ma chyba miesiąca bardziej sprzyjającego refleksji nad sensem życia i przemijaniem. Jesienna szaruga, brak słońca, skracające się dni, opadające liście, natura przygotowująca się do zimowego snu…
Jesień nadeszła nieodwołalnie i właściwie to o niej miał być ten wpis, o czym świadczą klimatyczne jesienne zdjęcia, jednak atmosfera związana z datą 1 października tak jednoznacznie kojarzy mi się z początkiem roku akademickiego, że tym razem postanowiłam dla odmiany podzielić się kilkoma uwagami związanymi z życiem przysłowiowego żaka.
Na koniec wakacji bardziej osobisty (i wyjątkowo obszerny) wpis, jakiego już dosyć dawno nie było – tym razem dotyczący moich wakacyjnych wojaży w nieodłącznym towarzystwie rodziny. Jak zwykle odbyły się one w rejonie południowej Polski, gdzie z różnymi odchyleniami wracamy co roku i jak dotąd ani trochę nam się nie znudziło, tym bardziej że dalecy jesteśmy od wyczerpania jego możliwości, jeśli chodzi o niepoznane jeszcze okolice i górskie szlaki turystyczne.