Dawno już nie pisałam na blogu nic od siebie, trochę z braku czasu, a trochę pewnie dlatego, że oprócz publikacji II tomu Anabelli żaden temat nie narzucił mi się w sposób pilny i bezwzględny. Teraz jednak pomyślałam o takim małym wpisie jesiennym, październikowo-listopadowym, który łączyłby w sobie z jednej strony jesienną impresję estetyczną, a z drugiej króciutką refleksję nad przemijaniem powiązaną ze zbliżającym się Świętem Zmarłych. Dlaczego tak? Nie wiem, taki jakiś klimat zawisł mi w powietrzu…
