Tłok pod salą egzaminacyjną powoli się rozrzedzał. Większość grupy, w tym Marta, była już po ustnym egzaminie z literatury, jednak Iza, mając nazwisko na literę W, nadal czekała na swoją kolej. Nie czuła się przygotowana na tyle dobrze, żeby nie czuć stresu, tym bardziej że przed nią profesor odesłał już z oceną niedostateczną sześć osób, jednak dominującą myślą była teraz tylko ta, by mieć to wreszcie za sobą. Keep Reading

– Dzięki – uśmiechnęła się Iza. – Trzymaj się, Majk. I dbaj o moje zaczarowane róże! Chciałabym za parę dni dowiedzieć się, że nie zwiędły, tylko ładnie się rozwinęły. Keep Reading

Na chwilę zapadła cisza. Przystosowujący się do ciemności wzrok pozwolił jej nieco wyraźniej dostrzec w półmroku twarz Majka, a w szczególności oczy, w których odbijało się rozproszone, blade światło wpadające przez okno korytarza. Keep Reading

„Szczepcio miał niezłego fuksa” – pomyślała, wchodząc za róg ulicy, gdzie siła wiatru gwałtownie osłabła. – „Uff, tu już trochę mniej wieje…  Gdyby taki śnieg złapał nas w drodze na cmentarz, nie dalibyśmy rady dobrnąć do grobu Hani…” Keep Reading

„To by było na tyle” – pomyślała Iza, zarzucając na ramię torebkę i wyciągając z kieszeni rękawiczki. – „A teraz szybko do domu! Jeśli uda mi się zasnąć przed pierwszą, jutro może wstanę wcześniej i jeszcze zdążę powtórzyć Voltaire’a… ech! Jak ja bym chciała mieć już z głowy ten nieszczęsny egzamin!” Keep Reading