Właśnie w jeden z takich ciepłych, niedzielnych wieczorów, gdzieś w połowie kwietnia, słysząc pod domem śmiech powracającej ze spaceru Amelii, Iza wyjrzała przez okno i pod rozłożystym klonem przy furtce ich domu dostrzegła sylwetkę splecionej w uścisku pary łączącej usta w gorącym pocałunku. Keep Reading

Iza, która w zaistniałej sytuacji musiała wyrzec się planów wyjazdu na studia i ze wszystkich sił zaangażowała się w pomoc siostrze, podobnie jak ona z wdzięcznością przyjęła wsparcie Roberta, którego wcześniej znała tylko z widzenia, ale z którym po śmierci matki bardzo szybko się zaprzyjaźniła. Keep Reading

Ileż razy w tamtym czasie obie siadały przy stole nad dokumentami, z których same niewiele rozumiały… Ile razy odmawiały sobie kolacji, żeby zebrać pieniądze przeznaczone na choćby częściową spłatę kolejnej raty, w obawie, by bank nie wypowiedział im kredytu… Keep Reading

„Zawsze będę cię kochać, Misiu” – dumała smutno Iza, wpatrując się zamyślonym wzrokiem w przesuwające się za oknem pociągu jesienne krajobrazy.– „Ciebie i tylko ciebie… mimo wszystko.” Keep Reading

Tymczasem Lodzia, schylona wciąż nad siedzącym na krześle Pablem, z warkoczem owiniętym wokół jego szyi, którą teraz oplotła również ramionami, przytuliła policzek do jego policzka i przymknęła oczy, rozkoszując się bijącym od niego ciepłem. Keep Reading