Niedzielna kolacja, którą Iza jadła z panem Stanisławem pod nieobecność Kacpra, dobiegała końca. Po powrocie od pana Szczepana, po raz pierwszy od wielu tygodni dysponując wolnym wieczorem, dziewczyna oprócz wykwintniejszej niż zwykle kolacji przygotowała także wstępnie obiad na kolejny dzień i została dłużej przy stole, ucinając sobie przyjacielską pogawędkę z gospodarzem. Keep Reading

– A tak, Hanusiu, a tak – uśmiechnął się pan Szczepan. – Miałem najpierw myśl, żebyście włożyli mi go do trumny… żebym miał go przy sobie w tej ostatniej drodze… Ale potem pomyślałem, że to nic niewarte. To przecież nie martwe ciało jest ważne, a dusza nieśmiertelna, a jej po śmierci nie ma już w trumnie, więc po co by mi to było? Wystarczy, że ślubną obrączkę będę miał, bo to symbol… a ten pierścionek niech ludziom jeszcze posłuży. Keep Reading

– Dzisiaj zostanę u pana dłużej, panie Szczepciu – obiecała Iza, przyglądając się z troską bladej i jakby pożółkłej twarzy staruszka. – Szef dał mi wolną niedzielę po tym maratonie, który mieliśmy na tygodniu, więc wieczorem nie muszę iść do pracy. Posiedzę u pana, posprzątam trochę, coś sobie razem zjemy… Keep Reading

– Poproszę więc pana ze mną, panie mecenasie – powiedziała do Pabla Ewelina. – Na początek przedstawię panu naszego stałego współpracownika z Zamościa, który… Keep Reading

Dołączywszy do rozmawiającej grupki, witany owacyjnie Krawczyk z dystynkcją podał rękę wszystkim po kolei, przedstawił sobie wzajemnie kilka osób, po czym z uprzejmym ukłonem zwrócił się do Pabla. Keep Reading