Jednocześnie, korzystając z tego, że Majk podniósł głowę, zwinnie wsunęła mu pod nią koc, na który opadł zrezygnowany i z trudem otworzył oczy. Mimo że wzrok miał mętny, odmalowało się w nim zdziwienie. Keep Reading

Majk popatrzył na nią na wpół z niedowierzaniem, na wpół z rozbawieniem, po czym poderwał się na fotelu i przechylił w jej stronę, aby chwycić ją za rękę. Odsunęła się szybko w tył razem z krzesłem, skutkiem czego jego dłoń chwyciła tylko powietrze. Keep Reading

– Rozmawiałeś już o tym z kimś innym niż ze mną? – zapytała neutralnym tonem.

Majk otworzył oczy i pokiwał lekko głową.

– Rozmawiałem… można to tak nazwać – odparł powoli, jakby sam się zastanawiał nad tym, co mówi. – Niby rozmawiałem… zwierzyłem się paru osobom, owszem. Keep Reading

– Czego nam zazdrościsz? – wróciła jak gdyby nigdy nic do przerwanego wątku.

Majk spoważniał, podniósł szklankę do ust i upił łyka brandy.

– Tego, co przeżyliście – odparł po chwili. – Odwzajemnionego uczucia. Bo nawet jeśli to trwało krótko… to jednak było. Keep Reading

– A najgłupsze jest to, że muszę się z tym kryć – ciągnął Majk, wciąż kurczowo ściskając jej dłoń. – Udawać durnia, szczerzyć kły i grać wesołego frajera dwadzieścia cztery na dobę. Keep Reading