Lodzia Makówkówna - Rozdział V (cz. 1)

W ostatnich dniach stycznia dziewczyny całą uwagę skupiły na przygotowaniach do balu studniówkowego, dobierając dodatki do swych kreacji wieczorowych i dopinając szczegóły na ostatni guzik. Julka postanowiła zamówić na sobotę rano fryzjera, by skorzystać z profesjonalnego wsparcia w realizacji uczesania, natomiast Lodzia dawno już uznała, że nie będzie wydziwiać i sama uczesze się w jakiś prosty kok, w czym ewentualnie pomoże jej Ciotka Lucy. Wielka Triada bez protestów przyjęła oznajmienie, że tego dnia balowiczka osobiście zadecyduje o fryzurze, gdyż myśl o tym, że „kochana Lodzieńka” idzie na studniówkę z Karolem, nastawiała je pozytywnie do całego świata.

Dlatego po telefonie, który Mamusia odebrała niespodziewanie w sobotni poranek, w rodzinnym domu Makówków zapanowało poruszenie zahaczające o panikę.

– Looodziuuu!!! – zawyła Mamusia z dołu takim tonem, że dziewczyna, zajęta układaniem na łóżku wszystkich potrzebnych jej dziś rzeczy, aż podskoczyła.

Pokręciła głową z rezygnacją i posłusznie zeszła do połowy schodów.

– Słucham, mamo, co się stało?

– Lodziu, schodź szybko! – zawołała dramatycznie Ciotka Lucy. – Straszna rzecz się stała!

– Karolek skręcił nogę! – dodała roztrzęsiona Babcia. – Dzwonili do nas przed chwilą!

– Co takiego?! – Lodzia aż zbladła i szybko zbiegła na sam dół. – Jak to skręcił? Kiedy?

– Dzisiaj rano – powiedziała Mamusia, patrząc na nią z najwyższym niepokojem. – Nie wiem, jak dokładnie, Emilia nie opowiadała mi w szczegółach… ale skręcił. Pojechali z nim już do chirurga, ma właśnie zakładany gips.

– Boże drogi – wyszeptała Lodzia.

Cios był równie mocny co niespodziewany. Od razu stało się jasne, że Karol nie będzie mógł z nią pójść dziś na studniówkę z nogą w gipsie, nie podwiezie jej z makowcem, nie podjadą po Julkę i Szymona, zresztą nie było o czym mówić, należało mu raczej współczuć, a nie myśleć o sobie… Jednak trudno było Lodzi nie myśleć o własnych kłopotach, które wynikły z tej kontuzji. Nagle zawalił jej się cały dobrze ułożony plan na ten tak ważny dla niej dzień i wieczór. Wielka Triada była jeszcze bardziej przerażona i zdruzgotana od niej.

– I co ty teraz zrobisz, Lodzieńko? – załamała ręce Babcia. – Przecież już nie ma czasu!

– I makowiec już gotowy – wyszeptała Ciotka Lucy, tak jakby ten fakt stanowił w tej trudnej sytuacji dodatkowo ją obciążającą okoliczność.

– Jak ty teraz sama pójdziesz na ten bal, biedne dziecko? – pokręciła głową Mamusia. – Że też to musiało stać się właśnie dzisiaj!

– Tak jest zawsze – mruknęła Lodzia. – Ja mam właśnie takie szczęście…

– Biedna Lodzia! – westchnęła Ciotka, patrząc na nią z najgłębszym współczuciem.

Lodzia podniosła głowę i postanowiła mimo wszystko wziąć się w garść.

– Trudno, ciociu – powiedziała z godnością. – Pójdę sama, przecież wszystko już gotowe. Teraz muszę przede wszystkim szybko zadzwonić do Juli, że ma radzić sobie sama.

– Dzwoń, Lodzieńko, dzwoń – przytaknęła Mamusia, załamując ręce. – Ja już sama nie wiem, co mam ci poradzić…

– A makowiec? – zapytała Ciotka Lucy.

– Zawiozę go taksówką – powiedziała szybko Lodzia. – Ale najpierw muszę dać znać Juli… przepraszam was, zaraz wrócę.

Pobiegła na górę po swój telefon i wybrała numer Julki.

– No, nie żartuj, jak to skręcił nogę?! – zawołała przerażona Julka. – I co ty teraz zrobisz?!

– A co mogę zrobić? Pójdę sama – odparła stanowczo Lodzia. – Dołączę do Martyny, Wiki, Asi, Bartka i Mariusza, oni przecież mają przyjść bez partnerów. Zorganizujemy sobie jakiś klub samotnych serc.

– A Grzelo? – przypomniała jej ponuro Julka.

– O szlag, faktycznie! – jęknęła Lodzia. – No przecież, zapomniałam… on mi nie da żyć! Ale co poradzę, Jula? – westchnęła z rezygnacją. – Mam do wyboru iść sama albo nie iść wcale. Wolę iść, najwyżej przez cały bal będę przed nim zwiewać… W każdym razie dzwoń do Szymka, że radzicie sobie dzisiaj sami. Ja przecież muszę jeszcze wziąć taryfę i lecieć z tym makowcem!

– Jasne, zaraz zadzwonię, nami się nie przejmuj.

Kiedy tylko zakończyła rozmowę z Julką, przyszedł sms od Karola informujący o dramatycznej sytuacji. Odpisała mu, że wie o wszystkim i żeby się nie martwił, dodała życzenia szybkiego powrotu do zdrowia i wysłała z ciężkim sercem. Przypomniała sobie, że już od wtorku, kiedy tak podejrzanie zachowywał się na lekcji tańca, miała w związku z nim jakieś złe przeczucia. Teraz jednak już nie miała czasu zastanawiać się nad tym i rozpaczać nad rozlanym mlekiem, trzeba było działać.

Rodzina Makówków nie posiadała samochodu, Wielka Triada uznawała to za zawracanie głowy, Tatuś od lat jeździł do pracy autobusem i bardzo to sobie chwalił, dziś jednak Karol z autem akurat tak bardzo by się przydał… Lodzia popatrzyła krytycznym wzrokiem na stertę rozłożonych na łóżku akcesoriów z kategorii konfekcyjno-obuwniczo-kosmetycznej. Na upartego może da się to upchnąć w większą torbę, sukienkę i tak bierze przecież od razu na siebie…

Za chwilę oddzwoniła Julka z informacją, że już umówiła się z Szymonem i poradzą sobie sami, a w dodatku dwóch jego bliskich kolegów z czwartej D też miało przyjść bez partnerek, więc na pewno Lodzia nie zostanie sama. Szymon obiecał wręcz poprosić ich, żeby się nią zaopiekowali i w ten sposób ochronili przed natarczywością Grzela. Na tak dobre wiadomości humor Lodzi znacznie się poprawił i poczuła nagły przypływ energii.

„Właśnie, że pójdę na tę studniówkę i będę się dobrze bawić!” – pomyślała z determinacją. – „Nie zatańczę może walca, trudno, ale poloneza któryś przecież ze mną wykona. Ech, nieważne, pomyślimy już na miejscu. Teraz szybko, trzeba zawieźć ten makowiec!”