– Już się o tym przekonałam – odparła, znów z przyjemnością wtulając się w jego ramiona. – Nigdy nie zapomnę ci tego, jak pięknie rozprawiłeś się dzisiaj z Marciniakową. Keep Reading

Iza wpatrywała się w trzymany w dłoni zwitek banknotów. Choć nie pochwalała takiej metody rozwiązywania problemów, mimo wszystko ogarnęła ją wdzięczność i wzruszenie na myśl o tym, że oto raz w życiu ktoś, wszak zupełnie jej obcy, tak ofiarnie i stanowczo zawalczył o sprawiedliwość w jej imieniu. Keep Reading

Kiedy obudziła się, był już późny wieczór i w domu panowała całkowita cisza. Szybki rzut oka na wyświetlacz telefonu, który leżał na biurku obok jej głowy, poświadczył, że minęła już dwudziesta druga. Keep Reading

– Stój, co robisz, wariacie?! – podniósł głos pan Stanisław, znów próbując przytrzymać za ramię bratanka, który nie zważając na nic, wybiegł do przedpokoju i zabrał się za zakładanie butów. – Czyś ty zwariował? Gdzie lecisz?! Keep Reading

– A nie mówiłem pani tego, pani Izo? – westchnął pan Stanisław, przyglądając się ze współczuciem zapłakanej wciąż twarzy dziewczyny. – Sama pani widzi. Typowa wyzyskiwaczka. Keep Reading