Majk drgnął lekko i zrobił minę, jakby zamierzał coś powiedzieć, ale powstrzymał się i znów znieruchomiał, czekając, aż Antek doprowadzi swą wypowiedź do końca. Keep Reading

– Czyli chcesz skłonić mnie do tego, żebym złamał najważniejszą zasadę mojej polityki kadrowej? – zapytał w końcu. – I żebym zrobił sobie z gęby cholewę? Jasno powiedziałem Karolinie, że jeśli zdecyduje się zerwać umowę, nie będzie już miała czego tutaj szukać. Keep Reading

Okupująca stoliki przy drzwiach liczna grupa stałych klientów Anabelli gromką owacją powitała wchodzącego na salę szefa lokalu, który, rozpinając sobie kurtkę i ściągając czapkę, z policzkami jeszcze zaczerwienionymi od mrozu, odwzajemnił im pozdrowienie i uścisnąwszy na powitanie kilka dłoni, ruszył w stronę baru. Keep Reading

– Ale ja muszę spróbować, Iza – ciągnęła złamanym, żałosnym głosem Karolina, chwytając ją nagle za rękę i ściskając błagalnie. – Chociaż spróbować! Bardzo mi na tym zależy. I chcę cię prosić, żebyś mi pomogła… żebyś wstawiła się za mną u szefa. Keep Reading

Karolina pokiwała głową i podążyła za nią na zaplecze, po drodze rozpinając sobie kurtkę. Iza zauważyła przy tym, ze dziewczyna co chwila nabiera głęboko powietrza w płuca i wydycha je mocno, co w jej przypadku było sygnałem ogromnego stresu. Dochodząc do gabinetu szefa, Iza w marszu wyciągnęła rękę, by sięgnąć do klamki, lecz nim zdążyła jej dotknąć, drzwi otworzyły się same i z pomieszczenia wyszedł Antek niosący oburącz laptopa ze zwiniętym na wierzchu kablem do zasilania. Keep Reading